सोडी सोडी तू | 'मी' ला मना रे || धृ ||
मिथ्या 'मी' ला का रे धरीसी | 'माझे' म्हणूनी जन्म घेसी |
शरण जाऊनी सद्गुरुसी | करी नित नाही तिला || 1 ||
'मी, मी' वृत्ती उठते कोठून | जाई त्वरेने पाही वळून |
मागे वळता वृत्ती नाही | अससी तूचि सत रुपाला || 2 ||
प्राणांपानी वृत्ती लावी | सोऽहं म्हणूनी गगन आटवी |
गगन नसता जे रे उरते | पाही पाही त्याला || 3 ||
पाहता गगन उठता वृत्ती | श्वासावरती येई मागुती |
घेऊनी तिजला श्वासंगे | दावी निल वर्णाला || 4 ||
करी रात्रंदिन या सेवेला | मीचि भरलो, ना संगला |
प्रेमभराने पाही जगाला | नाही दुसरा झाला || 5 ||
ऐसे 'मी' चे स्फुरण होता | साक्षीविण गुरू परता |
त्या स्थानीचा दास हा असता | वृत्तीच नाही त्याला || 6 ||
कवयित्री :- सुमनताई ताडे
No comments:
Post a Comment