Sunday, February 23, 2020
आकाशी या विरुनी जाता
Saturday, February 22, 2020
पोवाडा
Friday, February 21, 2020
प्रेमरंग (राग :- पिलू)
विश्वारूपाचा करू नको कंटाळा
त्या रूपे भेटी गोपाळा
तो दाविरे सुलभ स्व स्वरूपाला
सत चित घन भरून तुजला
नाम रूपाने दावि आनंदाला
पाही सोडूनी मी तूं पणाला
चाल जड जीव निर्मून सारी
विश्वी खेळे विश्वांतरी
चैतन्ये विलसे भारी
तुज नेत्र दिले तेच रूप बघण्याला
नेत्री घालूनी स्वतेजाला || 1 ||
तुज रमविण्या सृष्टी सारी केली
विविध रंगी उधळण झाली
सुगंध पुष्पे बहरून आली
वृक्ष वेली फळे रस भरली
सरीता वाहती निर्झर झुळुझुळु झरणी
गंगेचे सागरी दावी स्वरूप सतत
त्या रूपा नाही रे अंत
चाल आनंदे पाही हरीला
अंतर बाह्य जो रंगला
प्रेम रंगाने भिजवून टाकी त्याला
तुझ्या तूच स्वस्वरूपाला || 2 ||
दऱ्या डोंगरी दावी अचल मीच
तुझ्या ठायी रूप ते तेच
वायू रूपाने जतन करी प्राणाला
जड जीवी जीववी जीवाला
दिले गगन हे नित्य तुला बसण्याला
जा होवूनी नील वर्णाला
चाल निलवर्णी धाम रेत्याचे
निरंजन नाम हे त्याचे
ते तुझ्याच रे सत्तेचे
जा धामी त्या स्मरूनी गुरुचरणाला
मग ठायी तूची धामाला || 3 ||
त्याने खेळाया दिधले तुज हे रूप
निर्मूनी स्वरूपे अमूप
विविध रंगाची पखरण त्याने केली
तुज कळण्या बुद्धिही दिली
प्रेम भराने रूपे पाहण्याला
मन चित्त दिले संगाला
चाल शुद्ध मी त्याच्या स्फुरणाने
तुझी स्वरूपे पाही चैतन्ये
मग आनंदे वन भुवने
नको विसरू रे ऐशा श्रीहरिला
जनी वनी मुकुंद भरला || 4 ||
गुरुनी दासाला दिला बोध अंतरी
पाही सद्गुरू चराचरी
त्रिगुण रूपाने सद्गुरू खेळ खेळी
खेळी होऊनी राही निराळी
दुजे नाही रे तुझेच रूप भरले
आस्ति भाति प्रियरूप सजले
चाल ही जाणीव दे सोडून
दासा दाविले तिचे स्थान
सुख सागरी नीत बुडवून
दास पोहोनी मूळ सागरी बसला
तोचि गोपाळ सांगे तुम्हाला ||
Wednesday, February 19, 2020
रमणी स्वरूपी ज्याचे
रमणे स्वरूपी ज्याचे | दुजे न काही त्याला |
निर्विकार होऊनिया | पाही तो आपणाला || धृ ||
नेत्री उलट होता | गुरुबोध जाण घेता |
विश्वात प्रेम नांदे | आधी कळे तयाला || 1 ||
चैतन्य चित्त सारे | पाहण्यास नाही दुसरे |
माझाच मी मला रे | झालो दुजेपणाला |
आनंद वाटण्याला || 2 ||
जाई तिथे ग दिठी | माझी मलाच भेटी |
आनंदपूर लोटी जीवास तरण्याला || 3 ||
सूर्यास ठाव नाही | कैसा असे तिमिर |
करीतो प्रकाश सारा | किरणात त्याचे |
तैसाच शुद्ध मीचि | व्यापूनी शुद्ध उरला || 4 ||
ऐसा असे ग दास | राही निरंजनात |
ठायी बसूनी पाही | हिंडे जनावनात ||
गुरुमाऊली ग तयाला | सुख देई वाटण्याला |
जीवास तरण्याला || 5 ||
Tuesday, February 18, 2020
घनानंद(चाल :- अरे संसार संसार)
Sunday, February 16, 2020
अंगण(चाल:-अरे संसार संसार)
आकाशाचे अंगण ग गुरुकृपेने मिळाले
चारी देह अंगणात नाही बाहेर आतुले ||
गुरुकृपेच्या ग लहरी तो मी तो मी सुगंधित
अंगणात वायुरूपे सर्वकाळ नित्य वहात ||
ऐशा अंगणी बैसावे दास सांगे वारंवार
गुरुकृपेचे अंगण कैवल्याने भरली विहिर ||
नाही जरी जपतप अंगणी या बैसताच
कोणी कैसा येवो जीव अंगण ग होई त्याच ||
ऐसे सद्गुरू ग बोले दासा आंत राहोनिया
दासपणा मुक्त केले अंगणी या व्यापुनीया ||
सोडी सोडी तू 'मी' ला मना रे
सोडी सोडी तू | 'मी' ला मना रे || धृ ||
मिथ्या 'मी' ला का रे धरीसी | 'माझे' म्हणूनी जन्म घेसी |
शरण जाऊनी सद्गुरुसी | करी नित नाही तिला || 1 ||
'मी, मी' वृत्ती उठते कोठून | जाई त्वरेने पाही वळून |
मागे वळता वृत्ती नाही | अससी तूचि सत रुपाला || 2 ||
प्राणांपानी वृत्ती लावी | सोऽहं म्हणूनी गगन आटवी |
गगन नसता जे रे उरते | पाही पाही त्याला || 3 ||
पाहता गगन उठता वृत्ती | श्वासावरती येई मागुती |
घेऊनी तिजला श्वासंगे | दावी निल वर्णाला || 4 ||
करी रात्रंदिन या सेवेला | मीचि भरलो, ना संगला |
प्रेमभराने पाही जगाला | नाही दुसरा झाला || 5 ||
ऐसे 'मी' चे स्फुरण होता | साक्षीविण गुरू परता |
त्या स्थानीचा दास हा असता | वृत्तीच नाही त्याला || 6 ||
कवयित्री :- सुमनताई ताडे
संग तुला ब्रम्हाचा
सांगू कसे ग कधी कुणाला
Friday, February 14, 2020
मंथन
राधा रमली भान विसरली कृष्ण आला धावूनी
रिताच डेरा घुसळत होती कृष्ण कृष्ण म्हणूनी || धृ ||
रिताच डेरा पाहुनी तो हा कृष्ण मनी हसला
लहान होवूनी भक्तीसाठी डेऱ्यातच बसला
बसूनी आत मंथन करितो राधाकृष्ण म्हणून
नवल जाहले डेरा भरला राधा पाही वरून || 1 ||
देह डेरा रिताच असता मंथन करी आतून
बुद्धि राधा हळूच पाहे रूप तिचे निरखून || 2 ||
मन बुद्धीचे मंथन होता भक्ति नवनीत आले
वृत्ति गोपिका भाव गोप ते सर्व तृप्त झाले
आतून बाहेर येता कृष्ण तेजोमय हे झाले
कोण राधा कोण कृष्ण भानच नच उरले || 3 ||
नूरल्या भावी दासही असतो आनंदाने खेळ खेळतो
भक्तिरसाचे लोणी खावूनी विश्वी डेऱ्यानचि हा असतो
असतो नसतो जगा भासतो
निर अवकाशी स्वरूपी बसतो || 4 ||
लेखन :- सुमनताई ताडे
Tuesday, February 11, 2020
हा खेळ रे मनाचा
हा खेळ रे मनाचा , ब्रम्हात नाही साचा |
शुद्ध स्वरूप ज्याचे, नाही तिथे रे वाचा || धृ ||
ब्रम्हाहुनी ही काही, जगती दुजे न काही |
सत चित घन आनंदे, परिपूर्णतेचा || 1 ||
गोडी गुळात सारी, कणी गुळ गोड भारी |
निर्गुण चराचरी, सगुणी आनंद त्याचा || 2 ||
नामरूपाविणेही, त्रिगुणी बनून राही |
गगनासी पालव हा, ना संग त्या नभाचा || 3 ||
घटी मठी अवकाशी, सान थोर या आकाशी |
अस्ति भाति प्रिय रूपे, हा खेळ सर्व त्याचा || 4 ||
गुरू होऊनिया तारी, विश्वी स्वरूपे सारी |
दासपणाने सेवी, आनंद अद्वैताचा || 5 ||
खेळात खेळी दंग, भासोनी हा अभंग |
ब्रम्हात ब्रह्मनंद, हा दास रे मुळीचा || 6 ||
हासत नाचत गात जाई सदगुरुचे गान
हासत नाचत गात जाई सद्गुरुचे गुणगान | नाही चित्ता भवभयबंधा नित्य मुक्ती स्नान || गाई रे...
सद्गुरू माधव, माधव सद्गुरू | भवाब्धिचे सत्य तारी |
बोध शीड नित्य उभारी, फडकवी सोऽहं निशाण ||
नामनौकी बैस निरंतर | सदगुरू माधव धावे सत्वर |
शुद्ध प्रेमे आतबाहेर | करविल तुज भगवान ||१ ||
आनदसागरी न्हाऊ घालील | जाणीवरहित ठेविल निश्चळ |
धाम नजंजन दाविल विमल | देऊनी ह्रदय आपुले दान ||
सृष्टी सारी करील स्वरुप | तया सुखासी अंत ना माप |
ह्रदयद्वारे घडघडी प्रेमे | सोडुनी मानामान ||
गाई श्रीगुरूचे गान || 2 ||
गगनी जाई विरल होऊन | ते ही जाणीव देई |
आत्माराम तोचि मोहन | सडून 'तो मी' चे गुणगान ||
गाई रे सद्गुरू चे गुणगान || 3 ||
देह शिवालय आत्मा शंकर |
इंद्रिय सारी शिवगण सुंदर | सोऽहं सोऽहं वाहे ह्रदयरुधिर |
श्रवणाविणा ही नाद ऐकता | ठाई तू श्रीमान |
गाई श्रीगुरुचे गान || 4 ||
लेखन:- सुमनताई ताडे
सुखसागर हा भरला, गुरुकृपेने ठायी पहिला
सुखासागर हा भरला |
गुरुकृपेने ठायी पहिला || धृ ||
लहरी आनंद सहज उठती |
तुषारातही सागर भरती |
घडता स्नान, नाही मरण |
नाही चिंतन चित्ताला || 1 ||
शांत सागर ठायी असूनी |
त्रिगुण लहरी भास हा नयनी ||
लहरी सागर, उसळत सागर |
नाही परी अंताला || 2 ||
मेघ होऊनी करी वर्षाव |
होऊनी मेघ, गगना न ठाव ||
आनंदाच्या जलधारांनी |
भिजवी माझा मीच मला ||
पाहे दुरुनी या दासाला || 3 ||
लेखन:- सुमनताई ताडे
अनुक्रमणिका
1) सुखासागर हा भरला, गुरुकृपेने ठायी पाहिला
2) हासत नाचत गात जाई सद्गुरुचे गुणगान
3) हा खेळ रे मनाचा
4) सांगू कसे ग कधी कुणाला
5) संग तुला ब्रम्हाचा
6) सोडी सोडी तू 'मी' ला मना रे
7) मंथन