सांगू कसे ग कधी कुणाला | माझी मी रमले |
पाहुनी माझे विश्वरूप हे | धुंदचि मी झाले || 1 ||
गुरुकृपेने व्यापक होवून | एकेदेशी गेले |
'मी' पण नाही 'तू' पण कैचे | अतीत हे केले || 2 ||
चारी देह सांडूनी सगळे | शुद्ध जनिवस्वरूप जाहले |
चराचराच्या अवकाशी त्या | स्वरूप ते असले || 3 ||
सुवर्ण कांति नाही वेगळी | कठिणता ही त्यातच असली |
नाही भिन्नता काढू येता | एकातच सगळे || 4 ||
सुगंध पुष्पी रंगही त्यात | नाही भिन्नता त्या सर्वांत ||
तैसे जग हे स्फुरण आत | द्वैतचि ना झाले || 5 ||
प्रेमभराने मीच खेळते | सद्गुरूअंकावरी बैसते ||
गुरुकृपेचे एक छत्र ते | पालव मज झाले || 6 ||
माझे मीच मला पाहणे | तिथेच ग संपले |
दास हा गुरुचरणी लोळे || 7 ||
कवियत्री :- सुमनताई ताडे
No comments:
Post a Comment